“Dat beloof ik”, galmt het door een volgestampte kerkzaal in hartje Utrecht. Ik, Bart Vermeer, had zojuist mijn artseneed afgelegd en werd door een oorverdovend applaus vanuit het publiek beantwoord. De familie Vermeer heeft voor het eerst een dokter in de familie! De vele grote, halvemaanvormige ogen verraden de intense blijdschap en trots van alle afgereisde familieleden en vrienden. Maar er viel meer af te lezen. Wie goed observeerde, zag namelijk ook hele andere emoties terug. Emoties die bij een hoop van alle net afgestudeerde basisartsen in het gezelschap zichtbaar waren. Emoties van ongeloof, ongemakkelijkheid en onzekerheid. Ook ikzelf voelde deze emoties door mijn lijf gieren. De menigte bewandelt, na afloop van de laatste afgelegde eed, hun weg naar de algemene ruimte, waar een kalmerend wijntje, biertje of glaasje fris al op hen stond te wachten. En dat was voor mij in elk geval hard nodig!

De afgelopen jaren waren mijn collega’s en ik fysiek én mentaal uitgeleefd. Lange dagen, weken, maanden en jaren. De coschappen stonden in het teken van een immense bewijsdrang, overwerken en ge-ja-knik. Als een ware schaduw achter mijn supervisoren aan lopen, kruk zitten, documenteren en onthouden tot ik erbij neerviel. Alles om mijn beoordelaars maar tevreden te houden en uiteindelijk de kers op de, tenminste zes lagen hoge, taart in ontvangst te mogen nemen. Een denkbeeldige laag voor elk jaar van zwoegen, zweten en bewijzen. 

Nu is het zover. Mijn oververmoeidheid lijkt voor even plaats te hebben gemaakt voor een door trots omgeven opluchting. Ik heb de eindstreep gehaald! Maar al snel wordt dit euforische gevoel overstemd door de beangstigende gedachte: “Hoe nu verder?”. Geen strakke tijdschema's met afgekaderde colleges, onderwijsblokken, onderzoeken en coschappen meer. De tijd was nu rijp voor een realiteit van complete vrijheid. Het type vrijheid dat door velen wordt omschreven als een onzeker zwart gat. Zo één, waar je na het bereiken van je pensioengerechtigde leeftijd ook in zou gaan belanden. Alleen was ik voorlopig nog lang niet zover!

Onze veilige, strak georganiseerde thuishaven, de medische faculteit, liet ik nu definitief achter mij. Evenals het ziekenhuis, waar ik het liefst nóóit meer kom. Dit schip zal er in elk geval niet meer aanmeren, maar een andere weg moeten inslaan. Mijn carrière is officieel begonnen. En naast dokter, ben ik nu ook de kapitein van mijn eigen schip!

Ik beland in een fase van twijfels en een bedrukkend verantwoordelijkheidsbesef. Het was hoog tijd om nu echt aan het werk te gaan en mijn torenhoge studieschulden af te lossen. Maar, waar begin ik? Het ziekenhuis is tenslotte niks voor mij. Moet ik nu gewoonweg maar rond gaan solliciteren binnen voor mij nog altijd onbekende specialismen buiten het ziekenhuis? Het ontbreken van een antwoord op die vraag maakt mij onzeker. Welke richting wil ik nu eigenlijk op en hoe zeker ben ik daarvan? Ben ik, met het behalen van mijn artsenbul, écht in staat om beleid voor te stellen en uit te voeren? Kan ik veilig medicijnen voorschrijven, omgaan met de hoge werkdruk en juist handelen in acute situaties? Hoe profileer ik mijzelf in een multidisciplinaire setting en ben ik eigenlijk wel voldoende in staat om mijn grenzen aan te geven? 

Het idee dat ik binnen de kortste keren verantwoordelijk ben voor mijn eigen patiënten voelt als een droom, met een bijzonder spannend randje! Ik voel mij nog altijd de verantwoordelijke kapitein, maar met een onzekere koers en zonder kompas. En toch, zal ik een manier moeten zien te vinden om de hoge golven op deze onrustige oceaan te trotseren, op weg naar de eindbestemming waar ik mij gelukkig voel!

Bart is weliswaar een fictieve personage, maar het verhaal van Bart is in grote lijnen het verhaal van vele lotgenoten. Ook ik, schrijver van dit artikel, herken mijzelf in het verhaal van Bart.

Herken jij jezelf ook in Bart? Artsen van morgen is opgericht om jou te helpen in de uitdagingen die jij als basisarts ervaart. Wij bieden je de ruimte en kennis die jij nodig hebt om een weloverwogen beslissing te kunnen maken over het vervolg van je carrière. Door jezelf voldoende tijd te gunnen, je vooraf goed te oriënteren op de vele mogelijkheden binnen de zorg, te investeren in je persoonlijke competenties en aan je professionele ontwikkeling te werken, word jij de best mogelijke dokter. 

Meer weten?

Klik hier voor het maken van een afspraak met één van onze carrière adviseurs of neem contact met ons op via hallo@artsenvanmorgen.nl.